Alergiczny nieżyt nosa
Alergiczny nieżyt nosa (w skrócie ANN) to stan zapalny obejmujący śluzówki zarówno nosa, jak i zatok obocznych, wywołany przez alergeny wziewne. ANN jest najczęstszym schorzeniem alergicznym występującym w populacji polskiej i choruje na niego od 22 do 25 % populacji.
Wyróżnia się okresowy oraz przewlekły alergiczny nieżyt nosa. Przyczyną ANN okresowego, dawniej zwanego sezonowym, najczęściej są pyłki traw, nieco rzadziej drzew, czy chwastów. Za przewlekły ANN odpowiadają roztocza kurzu domowego, zarodniki pleśni czy sierści zwierząt.
Czynniki ryzyka rozwoju ANN to między innymi: narażenie na alergeny, niezdrowy styl życia, zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego oraz środowiska wewnątrz pomieszczeń, w tym narażenie na dym tytoniowy.
Objawy i diagnostyka ANN
W obrazie klinicznym alergicznego nieżytu nosa występują najczęściej wodnisty katar, kichanie oraz blokada nosa. Uciążliwą dolegliwością jest świąd nosa, prowadzący do pocierania nosa tzw. „salutu alergika”, charakterystycznego zwłaszcza dla dzieci.
Objawom nosowym mogą towarzyszyć również dolegliwości ze strony oczu: świąd, łzawienie, pieczenie, zaczerwienienie spojówek, czy obrzęk powiek.
Podstawową procedurą wykonywaną w procesie diagnostycznym alergicznego nieżytu nosa są punktowe testy skórne z alergenami wziewnymi. Wykonywane są również badania serologiczne, mające na celu oznaczenie poziomu alergenowo swoistych przeciwciał IgE. Istotą obu badań jest określenie alergenu uczulającego pacjenta. Mając informacje na temat czynnika wyzwalającego objawy u pacjenta jesteśmy w stanie wdrożyć pewne działania profilaktyczne, mające na celu eliminację określonych alergenów z otoczenia pacjenta, jak również zastosować jedyne leczenie przyczynowe ANN, jakim jest immunoterapia alergenowa.